कुणी वचने विसरला अन् कुणी चळला
तिच्या रूपात जेव्हा मोह अवतरला
तिची वर्दी मला देताच डोळ्यांनी
फुलांचा गालिचा हृदयात अंथरला
इथे नाचीत तालावर तिच्या सारे
तिथे दरबार इंद्राचा सुना पडला
जसे घोंघावते वारे उरी भरले
तसा पदराबरोबर तोल ढासळला
स्वत:वर ठेवता आला न मज ताबा
तिचाही पाय थोडा वाकडा पडला
दिवे मिष्किल उजळले नेमक्या वेळी
तिने अंगावरी संकोच पांघरला
तिच्या रूपात जेव्हा मोह अवतरला
तिची वर्दी मला देताच डोळ्यांनी
फुलांचा गालिचा हृदयात अंथरला
इथे नाचीत तालावर तिच्या सारे
तिथे दरबार इंद्राचा सुना पडला
जसे घोंघावते वारे उरी भरले
तसा पदराबरोबर तोल ढासळला
स्वत:वर ठेवता आला न मज ताबा
तिचाही पाय थोडा वाकडा पडला
दिवे मिष्किल उजळले नेमक्या वेळी
तिने अंगावरी संकोच पांघरला
Labels: ghazal, Marathi ghazal, गझल, मराठी गझल
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
