Blogger Template by Blogcrowds.

रात्र पडता तेज ज्याचे लुप्त होते

लोक असल्या भास्कराचे भक्त होते



देवळाबाहेर रांगा लांब होत्या


देव गाभार्‍यातले निद्रिस्त होते



फायदा-नुकसान काटेकोर ज्यांचे


पाप-पुण्याचेच खाते व्यस्त होते



एवढ्या उच्चारवाने घोषणा का ?


लागले डोलू कुणाचे तक्त होते ?




वेचले, मग फेकले, तुडवून गेली


भासले माझे हृदय प्राजक्त होते



अर्थ काही वेगळा होता स्मिताचा


वेदनेने नेत्र ओले लिप्त होते



का विटाळू मांडुनी शब्दांत त्याला


अंतरी जे आजवर अव्यक्त होते ?



गीत-गझला दोन घटकांचेच रंजन


दीपिका होते अमर, वा सूक्त होते



सोसतो गर्भारशीसम रोज वेणा


काव्यसंभव का कधी परहस्त होते ?



काय सृजनावाचुनी अडले कुणाचे


प्रजननाने जर अहम्‌ अभिव्यक्त होते ?



एक तर रद्दीत जाते काव्य सारे


फार धगधगलेच तर ते जप्त होते



कल्पना घाली मिठी काव्यास ऐसी


अर्थ शब्दांवर जणू अनुरक्त होते



काव्यमय शृंगार की क्रांती-तुतारी ?


चेतले जे आजवर संन्यस्त होते ! 



अनुभवांती वाटते, चुकलेच माझे


खूप लिहिले, मात्र ते बेशिस्त होते

1 Comment:

  1. क्रांति said...
    का विटाळू मांडुनी शब्दांत त्याला

    अंतरी जे आजवर अव्यक्त होते ?

    वा! सगळीच गज़ल उल्लेखनीय आहे, पण त्यातल्या त्यात ही द्विपदी खूपच खास!

Post a Comment



Newer Post Older Post Home