गुंजारव

रात्र पडता तेज ज्याचे लुप्त होते

लोक असल्या भास्कराचे भक्त होते


देवळाबाहेर रांगा लांब होत्या

देव गाभार्‍यातले निद्रिस्त होते


फायदा-नुकसान काटेकोर ज्यांचे

पाप-पुण्याचेच खाते व्यस्त होते


एवढ्या उच्चारवाने घोषणा का ?

लागले डोलू कुणाचे तक्त होते ?



वेचले, मग फेकले, तुडवून गेली

भासले माझे हृदय प्राजक्त होते


अर्थ काही वेगळा होता स्मिताचा

वेदनेने नेत्र ओले लिप्त होते


का विटाळू मांडुनी शब्दांत त्याला

अंतरी जे आजवर अव्यक्त होते ?


गीत-गझला दोन घटकांचेच रंजन

दीपिका होते अमर, वा सूक्त होते


सोसतो गर्भारशीसम रोज वेणा

काव्यसंभव का कधी परहस्त होते ?


काय सृजनावाचुनी अडले कुणाचे

प्रजननाने जर अहम्‌ अभिव्यक्त होते ?


एक तर रद्दीत जाते काव्य सारे

फार धगधगलेच तर ते जप्त होते


कल्पना घाली मिठी काव्यास ऐसी

अर्थ शब्दांवर जणू अनुरक्त होते


काव्यमय शृंगार की क्रांती-तुतारी ?

चेतले जे आजवर संन्यस्त होते ! 


अनुभवांती वाटते, चुकलेच माझे

खूप लिहिले, मात्र ते बेशिस्त होते