गुंजारव

एक वाट रेंगाळणारी
दारावरून जाते
घाईत असणाऱ्या माणसांच्या
वर्षानुवर्षे
चावडीपासून चौकापर्यंत


गोष्ट फार जुनी नाही
तेव्हा चावडी फुललेली असायची
एकमेकांच्यात रमणाऱ्या माणसांनी
त्यांच्या सुखदुःखाच्या गप्पांची साक्षीदार


आणि वाट दिवसातून दोनदाच गजबजायची
पोटार्थी प्रवासाने
सकाळची ताजी, कर्तव्यदक्ष पावले
संध्याकाळची श्रांत पण उत्सुक...


वाट जुनी
तिला सोसत नाही
ही चोवीस तासांची वर्दळ
कळत नाहीत
जगाच्या दुसऱ्या टोकाच्या घड्याळावर धावणारी माणसे
तिच्या विश्वाची व्याप्ती
वर्षानुवर्षे
चावडीपासून चौकापर्यंत...


आता चावडी निर्जन, ओस
माणसे व्हर्च्युअल कोशातून 'मित्र विनंती' करणारी.
व्हर्च्युअल जगाच्या व्हर्च्युअल मित्रांच्या
व्हर्च्युअल संख्येची व्हर्च्युअल स्पर्धा बघून
चावडी वाटेला विचारते,
"काय गं, पिंगमध्ये असतो का
खांद्यावरील हाताचा आश्वासक स्पर्श ?"


वाट हसते बोळके दाखवत, म्हणते,
"अगं, असं काय करतेस ?
आपण दोघी जन्माला आलो
तेव्हा असेच प्रश्न पडले होते ना
जंगलांना आणि गुहेंना..."