छेडता मी गीत, मोहरलीस तू
शब्द फुंकर, भाव वारा, पीस तू
अर्थ छेडू लागले शब्दांतले
होउनी मग तार थरथरलीस तू
धुंद झालो ऐकुनी आरोह मी
का समेवर येत अवघडलीस तू?
विस्कटाया लागली माझी घडी
ह्या घडीसाठीच ना सजलीस तू?
शब्द प्रेमाचा कसा मोडेन मी?
राहिली आहेस त्या ओलीस तू!
मंद हास्याचा उखाणा कूट वा
गूढ तू कोडे, कुणा सुटलीस तू?
मी तुझ्यावाचून होतो पांगळा
पूर्तता, अर्धांगिनी, ठरलीस तू...
Labels: कविता, गझल, प्रेमकाव्य
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)