काजळकाळ्या नयनि असावे, अधरांच्या गोडीत असावे
रहस्य माझ्या पराभवाचे मोहक त्या जिवणीत असावे
हातांमध्ये हात असावे, ओठांवरती गीत असावे
एकांताच्या ताल-सुरांनी नटलेले संगीत असावे
कुठल्या दूताच्या हाती मी निरोप धाडू समजत नाही
पाळत इतकी तिच्यावरी की मेघाला अडवीत असावे
रीत जगाची मोडत असता, रिवाज सारे तोडत असता
धीट असावे थोडे आपण, थोडेसे भयभीत असावे
तोल कशाने, मिलिंद, हल्ली दोघांचाही जातो आहे ?
मद्याचे गुणधर्म कदाचित विरघळले प्रीतीत असावे
Labels: कविता, गझल, प्रेमकाव्य
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)