गुंजारव

गावेसे वाटते गीत माणसांचे
शोधू कोठे खरे सूर ते कळेना
आज्ञाधारक कधी शब्द दास होते
प्रतिभा त्यांची अता बटिक पाहवेना
आधी हुंकारही शब्दरूप होई
आता शब्दांतही अर्थ आढळेना
झाली कविता जसे डोह मृगजळाचे
जीवन आभासमय प्यावया मिळेना
अर्थानर्थातला काव्यप्रांत धूसर
शब्दारण्यातुनी मार्ग सापडेना
अमुच्या ह्या मैफिली काव्यकाजव्यांच्या
अंधाऱ्या अंतरी ज्योत पोहचेना
नाही आक्रोश ना भावचित्र हळवे
आहे कारागिरी, सत्य हे लपेना
कवितेचा बाज अन्‌ साज ल्यायलेल्या
ओळी वारांगना ज्या हृदी वसेना
तावांची पानगळ 'भृंग' फार झाली
सरला लेखनबहर परतुनी फिरेना