कोंडलेले सांगण्याला राहिले आयुष्य कोठे ?
काळजाला पिंजण्याला राहिले आयुष्य कोठे ?
सापडाया लागलो आता कुठे माझा मला मी
जीवना, तुज शोधण्याला राहिले आयुष्य कोठे ?
वांझ शिक्षणशिंपल्य़ांची उपसली शालेय डबकी
मौक्तिकांना वेचण्याला राहिले आयुष्य कोठे ?
नाथ, नाम्या, माउली अन् देहुचा नादार वाणी
शेष काही वाचण्याला राहिले आयुष्य कोठे ?
साधण्या संवाद पडला माणसांशी जन्म अपुरा
चिद्घनाशी बोलण्याला राहिले आयुष्य कोठे ?
Labels: गझल
1 Comment:
-
- Anonymous said...
10/6/07 9:46 amजबरदस्त गझल! दुसरे कडवे विशेष आवडले. अनुदिनीची सजावट सुंदर झाली आहे.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)