पौर्णिमेची, सख्या, रात्र जागून जा
धुंद डोळे जरासे जडावून जा
राजसा,ओठ दे बासरीला असे
मूक गात्रातले सूर छेडून जा
या मिठीला किती बोलकी मी करू
अंग-अंगातला नाद ऐकून जा
आवरू मी तुला ही न वेळा अशी
भान उरले जरासे, हिरावून जा
ये पहाटेस तू घेउनी गारवा
उष्ण श्वासातली आच देऊन जा
श्वास माझे अडू लागले, रे, पुन्हा
ये, पुन्हा प्राण माझ्यात फुंकून जा
ये, पुन्हा प्राण माझ्यात फुंकून जा
Labels: गझल
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)