मखरात लौकिकाच्या पळभर विराजतो मी
डोहात विस्मृतीच्या नंतर विसर्जतो मी
शून्यात गीत गातो, शून्यात साद देतो
विमनस्कतेत हृदयी शून्यात पाहतो मी
माझा मलाच नेतो मी फरपटत सभेला
वसने रुधिर मनाची काव्यात फेडतो मी
पठडीतल्याच ओळी अन् कल्पना जुनेर्या
अवचित कधीतरी पण प्रतिभेस गाठतो मी
सांगू नये असेही पोटात खूप असते
बोलून जीभ माझी तरिही विटाळतो मी
विहिरीत बिंब माझे की पाणसर्प आहे ?
नि:श्वास सोडतो की फुत्कार टाकतो मी ?
देईन जलसमाधी 'भृंगा' कधीतरी मी
दुसर्या कुणास कोठे पाण्यात पाहतो मी ?
डोहात विस्मृतीच्या नंतर विसर्जतो मी
शून्यात गीत गातो, शून्यात साद देतो
विमनस्कतेत हृदयी शून्यात पाहतो मी
माझा मलाच नेतो मी फरपटत सभेला
वसने रुधिर मनाची काव्यात फेडतो मी
पठडीतल्याच ओळी अन् कल्पना जुनेर्या
अवचित कधीतरी पण प्रतिभेस गाठतो मी
सांगू नये असेही पोटात खूप असते
बोलून जीभ माझी तरिही विटाळतो मी
विहिरीत बिंब माझे की पाणसर्प आहे ?
नि:श्वास सोडतो की फुत्कार टाकतो मी ?
देईन जलसमाधी 'भृंगा' कधीतरी मी
दुसर्या कुणास कोठे पाण्यात पाहतो मी ?
Labels: ghazal, Marathi ghazal, गझल, मराठी गझल
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)