असे भान हरपून गेले तिच्या दर्शनाने
मला स्वप्ननगरीत नेले तिच्या दर्शनाने
तिला पाहिले, भासले फूल झाले कळीचे
बहरले मनी लाख झेले तिच्या दर्शनाने
तिला छेडणार्या कवडशांस का दोष द्यावा ?
शशी-सूर्यही मातलेले तिच्या दर्शनाने
प्रतीक्षेत होती जरी शांभवी सोबतीला
परी लाजले मद्यपेले तिच्या दर्शनाने
गुन्हा प्रीतिचा मान्य आहे मला सर्वथा पण
प्रमादास प्रवृत्त केले तिच्या दर्शनाने
मिलिंदा, पहा आजही वाचली जात गीता
असे विश्व भारावलेले तिच्या दर्शनाने
Labels: Marathi ghazal, गझल, मराठी गझल
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)