गुंजारव

रक्त हृदयाचे भरावे लागते
चित्र तेव्हा प्रीतिचे साकारते

भासते लावण्य चंद्रासारखे
वाढते, जाते लया, डागाळते

बांध बहराच्या पुराला घालता
साचते, आयुष्य मग शेवाळते

चालते ज्याची मशागत एव्हढी
बाग सुकल्यावीण कोठे राहते ?

दर्पणाला प्रश्न पडतो नेहमी
सरपणाचे का प्रसाधन चालते ?

उमलणे नांदी असो, मृत्यो, तुझी
उमलल्यावाचून कोणी राहते ?

खूप काही आड दडलेले असे
मौन भिंतींचे घराला सांधते