दूर एक समुद्र-किनारा
सागराची नितळ निळाई
सोनेरी, स्वच्छ, मऊशार वाळू
एकांत, आणि अशी अवर्णनीय शांतता
जिला अधोरेखित करते लाटांची अंगाई
एक निवांत बेट
अल्पजीवी आणि त्यामुळेच अधिक रमणीय, सुंदर
स्वर्गाचा एक लहानसा तुकडा
फक्त माझा
जिथे देवालाही मज्जाव आहे
कारण तोही माझे चित्त विचलीत करेल
शक्य तोवर घेऊ दे मला भोग या स्वर्गाचा
फार काळ जगास दूर ठेवता येणार नाही...
Labels: कविता
1 Comment:
-
- Kamini Phadnis Kembhavi said...
15/7/07 3:16 pmwaah
Subscribe to:
Post Comments (Atom)