गुंजारव

कोरड्या कोल्हेकुईस भीक तू घालू नको
सनातनी कर्मठांची भीड तू ठेवू नको
हे न त्यांचे वाळवंट, प्रांत हा भिजल्या मनांचा
नि:शंक ओठी प्याला घे सोनेरी शांभवीचा

हे निषिध्द, ते हराम,जीवनी असल्या नाही राम
धर्म, नीति, पाप-पुण्य दे यांना घटकाभर विराम
सुरासुरें प्राशिली जी विटाळ कसला त्या सुरेचा
नि:शंक ओठी प्याला घे सोनेरी शांभवीचा

फेसाळत्या चषकात आकंठ चल बुडुया गडे
मूढ ते ज्यांना असे ह्या अमृताचे वावडे
रिचवला ज्याने घोट एक भक्त तो झाला तियेचा
नि:शंक ओठी प्याला घे सोनेरी शांभवीचा

कर शिथिल शिस्त थोडी, आयुष्य न होवो जन्मठेप
तना-मनाच्या घावांवरी हीच मात्रा, हाच लेप
उंबरठा ओलांड, सखे, सोवळ्या कारागृहाचा
नि:शंक ओठी प्याला घे सोनेरी शांभवीचा

लक्ष योनींच्या प्रवासी एक जन्म माणसाचा
व्यर्थ त्या दवडू नको होऊन पशु दावणीचा
श्रुंखला तुटतील तव आस्वाद घेता वारुणीचा
नि:शंक ओठी प्याला घे सोनेरी शांभवीचा