गुंजारव

दुःख नाही वादळाचे, धर्म ते त्याचा निभावे
नांगराने घात केला, नाव घेई हेलकावे

माणसांचे काय इतके घेवुनी बसलास वेड्या
सोबती जन्मांतरीचे साथ देणारे दुरावे

एक रस्ता, दोन फाटे, तू फुलांचा माग घ्यावा
आग्रही काट्याकुट्यांचे मी निमंत्रण आदरावे

देहवीणेला गवसणी घालणारा शिशिर येता
चेहऱ्यावर चोपडावे का वसंताचे गिलावे

कोसते इंद्रायणीला कोरडी गाथा तुक्याची
का कपाटे भूषवाया मी तुझ्या पृष्ठी तरावे

आरत्या ओवाळल्या अन् दगड-धोंडे देव केले
काय कामाचे अम्हाला तत्त्वज्ञानी बारकावे

मीलनाचा आपल्या क्षण का असे मिंधा तिथीचा
सागराची साथ देता का नदीने बावरावे

लाजण्याचा उंच किल्ला, रोजची माझी चढाई
संयमाचे बुरुज आता एकदाचे शरण यावे

ये सखे आच्छाद मजला, प्रीतिचा वर्षाव कर तू
होवुनी आषाढझड ये, फक्त रिमझिम आग लावे