गुंजारव

सूर्य वितळला, सागर झाला सोनसळी
 
अजून एका दिवसाची चिरडली अळी ||धृ|| 


तार्‍यांचा घेऊन पदर चमचमते रात

तासाच्या बोलीवर नागिण टाके कात

कुबेर कोणी, कुणी करी सौदा स्वस्तात

किती काजवे रात्रीवर जातात बळी ||१||


उल्कांची ये-जा रात्रीच्या अवकाशी

प्रकाश क्षणभर, अचेत मग बाहूपाशी

रात्रीचा शृंगार मतलबी दगडांशी

दगडांची अन्‌ रात्रीची मग अळीमिळी ||२||


सांजसावळीच्या मोहाला काय म्हणू

दीप स्वत:चे ज्यात पाहतो ओज चिणू

शिंपल्यात काळ्या मोत्याचे बीज जणू

अशाच संयोगे भरते रंगेल खळी ||३||


रात्र चिरायू, चिरंजीव ही काळोखी

नश्वर तारे, नश्वर सूर्याची शेखी

आंतरज्योती एक क्षीण उरली बाकी

विझेल तीही अंधाराच्या वावटळी ||४||