गुंजारव

पाहून वादळाला झाला पसार नाही
हा कोणता दिवा जो विझण्या तयार नाही ?

गेले अनेक श्रेष्ठी लावून दीपमाला
अंधार क्षीण होण्या काही तयार नाही !

मी का न भिरभिरावे फुलपाखराप्रमाणे ?
नाहीतरी फुलांची निष्ठा अपार नाही

किलबिल न पाखरांची, ना सावली न उंची
झुडुपास कोण सांगे, तो देवदार नाही ?

शब्दांत रंग भरतो मी भाव-भावनांचे
जीवन चितारुनीही मी चित्रकार नाही ?

कविता करीत जातो तोटा-नफा न बघता
हा मोद जीवनाचा, हा रोजगार नाही

थकतील डुंबणारे वेचून मौक्तिकांना
ह्या शब्द-सागराला पण अंत, पार नाही

धिक्कारही न झाला, नाही निषेध यंदा
शब्दांत, भृंग, उरली ती तीक्ष्ण धार नाही