गुंजारव

ज्यात वत्सल प्रेमपान्हा कोरडा तो ऊर होतो
वैर भाळाशी धरे जो मी असा सिंदूर होतो

सिंचतो अलवार केव्हा अन् प्रसंगी क्रूर होत
चिंब भिजवून मूक धरती मेघ गरजत दूर होतो

राळ अफवांची उडाया लागते जेव्हा सभोती
अंग तो दुष्यंत झटके, कण्व लाजुन चूर होतो

पुस्तकी विसरा कथा ती कासवाची अन् सशाची
फसवुनीही शशक प्यारा, कूर्म नामंजूर होतो

का जुन्या माझ्या चुकांचे वाचता अद्याप पाढे ?
खाद्य पापांचे नव्या पुरवीत मी भरपूर होतो !