गुंजारव

रोज सकाळी पहिलं पान
उजळ माथ्यानं मिरवीत असतं
चढता आलेख संस्कृतीचा
आकडे फुगत असतात कर्तृत्वाचे
गाडीच्या डब्यातील सामूहिक पुरुषार्थाचे
रक्षणकर्त्यांच्या अभंग निष्क्रीयतेचे
निर्लज्ज समर्थनांचे, नासलेल्या आयुष्यांचे
दोन दिवसांत धुरळा खाली बसतो
वार्ताहर पुढल्या बाई(ट)कडे निघून जातात
जाहीर होते सरकारी किंमत
गेलेल्या अब्रूची
आणि उभा राहतो चक्रव्यूह
इस्पितळांचा, पोलीस ठाण्यांचा,
आंधळ्या, बहिऱ्या, नपुंसक न्यायालयांचा
ज्यात अडकून अभिमन्यू होतो अश्वत्थामा
कधीही न भरणारी जखम घेऊन
जगण्याचा शाप भोगणारा
...
मी चुकचुकतो एकदोनदा
वाफाळल्या चहाचे घुटके घेताना
आणि उलटतो पान वर्तमानपत्राचं
अन जातो रंगून पेज थ्रीवरील
मोहक अल्पवस्त्रांकितेला निरखण्यात...


ह्या कवितेचं इंग्रजी भाषांतर इथे वाचा.